www.baybus.fora.pl

eternity

Zanim młoda mama zacznie ponownie współżycie z partnerem po porodzie, musi minąć trochę czasu. Okres ten – zwany połogiem – trwa zazwyczaj około 6 tygodni i jest on potrzebny organizmowi na wygojenie się wszystkich ran i powrót do formy sprzed porodu. Pierwszy stosunek po urodzeniu dziecka porównywany jest czasem w ogóle do pierwszego współżycia – mogą mu towarzyszyć różne dolegliwości i pytania czy obawy – związane również z lękiem przed kolejną ciążą. Część par nie decyduje się bowiem na kolejne dziecko tuż po pierwszej ciąży i chce sobie dać czas, aby odpowiednio przygotować się na powitanie jeszcze jednego członka rodziny.

Zdrowa kobieta może zajść w ciążę niemal w każdym cyklu (choć w praktyce do zapłodnienia dochodzi rzadziej, statystycznie po pół roku starań). Jeśli współżyje bez zabezpieczenia ze zdrowym mężczyzną, to - uwzględniając czas trwania ciąży i kilkumiesięczny okres laktacji- są w stanie mieć około 15. dzieci. Mało kto jednak marzy o takim potomstwie. Dlatego wymyślono różne metody antykoncepcji.

Niektóre z nich mogą być stosowane w okresie karmienia, szersza gama jest do dyspozycji już po zakończeniu laktacji. Wybór metody zawsze dobrze jest skonsultować z lekarzem, oczywiście tylko on może przepisać środki dostępne na receptę lub aplikowane w gabinecie ginekologicznym.

Karmienie piersią
W powszechnej opinii karmienie dziecka piersią to skuteczny sposób antykoncepcji po porodzie. To prawda - gdy mama karmi wyłącznie piersią, jajeczkowanie jest zahamowane, zwłaszcza przez pierwsze sześć miesięcy.

Karmienie piersią hamuje owulację, pod warunkiem, że:

* niemowlę jest karmione piersią na żądanie i prócz mleka mamy nie dostaje nic innego,

* maluch nie ssie smoczka-uspokajacza, tylko maminą pierś,

* karmień jest co najmniej sześć razy na dobę, przerwy między nimi nigdy nie trwają dłużej niż sześć godzin (nawet w nocy), a łączny czas karmienia wynosi przynajmniej 100 minut.

Jeśli kobieta nie karmi piersią, pierwszej owulacji może się spodziewać między szóstym a ósmym miesiącem po porodzie. Oznacza to, że już wtedy będzie ona mogła ponownie zajść w ciążę. Mamy, które rezygnują z naturalnego karmienia mogą spokojnie wrócić do dwuskładnikowych pigułek antykoncepcyjnych (zawierających estrogen i progestagen). Oczywiście wcześniej należy to skonsultować z ginekologiem, ale lekarze zazwyczaj w takich sytuacjach pozwalają stosować ten rodzaj antykoncepcji już po około sześciu tygodniach od porodu, chociaż bezpieczniej jest wrócić do tabletek po 2-3 prawidłowych cyklach miesięcznych. W zależności od zdrowia pacjentki lekarz może też zalecić inną metodę zapobiegania ciąży.

Jeśli mama karmi piersią, nie może stosować tradycyjnej antykoncepcji hormonalnej, ale nie oznacza to, że jest ona pozbawiona skutecznych metod zapobiegania ciąży. Podczas karmienia piersią kobieta może bowiem stosować pigułki jednoskładnikowe, które zawierają jedynie progestagen.

Minitabletka
Gdy kobieta odstawia dziecko od piersi, powinna pomyśleć o zmianie zabezpieczenia. Może zdecydować się na doustną tabletkę antykoncepcyjną (DTA). Należy ją przyjąć pierwszego dnia miesiączki. Gdy kobieta nie karmi piersią w ogóle, nic nie stoi na przeszkodzie, by stosowała normalne pigułki antykoncepcyjne już trzy tygodnie po porodzie.

Choć głównym wskazaniem do stosowania minitabletek jest laktacja, warto wspomnieć, że poleca się je także pacjentkom, którym grozi zakrzepica, cierpiącym na migreny, leczącym się na cukrzycę i nadciśnienie tętnicze. To również dobre rozwiązanie dla pań trzydziestoparoletnich uzależnionych od papierosów.

Minitabletka ma zalety, ale ma też i wady - nieregularne krwawienia oraz wojskowy reżim przy jej stosowaniu. Należy ją przyjmować dokładnie o tej samej godzinie (ma to znaczenie zwłaszcza u niekarmiących piersią). Opóźnienie zaledwie o trzy godziny już stwarza ryzyko zajścia w ciążę. Zaleca się wtedy jak najszybsze przyjęcie pominiętej tabletki i stosowanie przez siedem dni dodatkowych metod antykoncepcji (prezerwatywa). W wypadku minitabletek gestagennych nowej generacji (Cerazette) nieregularność i częstość krwawień zmniejsza się w miarę ich stosowania.

Pigułki i wkładki
Kobietom, które już urodziły, a planują jeszcze macierzyństwo, zalecam nisko- i średniodawkowe pigułki. Jeżeli natomiast pacjentka w najbliższym czasie nie zamierza mieć kolejnego dziecka, polecam wkładkę wewnątrzmaciczną. Nie oznacza to, że ta metoda obniża płodność. Raczej decyduje o tym wygoda pacjentki i "termin przydatności" wkładki (nawet do pięciu lat). Zakłada ją (a także usuwa) lekarz w warunkach ambulatoryjnych.

Na naszym rynku dostępne są dwa rodzaje wkładek: zawierające miedź oraz uwalniające hormon (Mirena). Główny mechanizm antykoncepcyjny wkładki polega na zablokowaniu transportu plemników. Dodatkowo uniemożliwione jest zagnieżdżenie się komórki jajowej. Mirena natomiast zaburza przepuszczalność śluzu szyjkowego dla plemników oraz - w niektórych sytuacjach - blokuje jajeczkowanie.

Wkładkę antykoncepcyjną powinno się zakładać od czwartego do dwunastego dnia prawidłowego cyklu. Natomiast usuwać w czasie miesiączki, stosując "regułę siedmiu dni" - zachowanie wstrzemięźliwości seksualnej lub używanie prezerwatywy przez siedem dni przed wizytą u lekarza. To zapobiega ryzyku ciąży.

Uwaga! Po założeniu i wyjęciu wkładki warto stosować przez trzy - cztery dni dodatkowy środek antykoncepcyjny (prezerwatywa) albo zachować wstrzemięźliwość płciową. Okres ten jest potrzebny, aby chronić drogi rodne przed zakażeniem.

Najczęstszym problemem kobiet, którym została założona wkładka wewnątrzmaciczna, są obfitsze, dłuższe i częstsze krwawienia oraz skurcze w czasie miesiączki. Częściej przytrafiają się im stany zapalne jajowodów i miednicy mniejszej.

Jeżeli kobieta pomimo stosowania tej metody zaszła w ciążę, wkładka powinna być jak najszybciej usunięta, najlepiej już w pierwszym trymestrze ciąży. Pozostawienie jej w macicy grozi poronieniem!

Jeżeli kobieta pragnie zajść w ciążę po usunięciu wkładki, proponuję, by poczekała z tym jeden cykl, w celu "oczyszczenia macicy". Ale nawet jeżeli ciąża zdarzy się wcześniej, to dziecko będzie rozwijać się prawidłowo, dokładnie tak samo jak w wypadku każdej innej kobiety.

Wkładka z gestagenem
Na szczególną uwagę zasługuje wkładka z gestagenem - Mirena. Charakteryzuje się ona bardzo wysoką skutecznością, dużą wygodą stosowania oraz powrotem płodności natychmiast po jej usunięciu. U kobiet stosujących Mirenę bolesne miesiączki występują sporadycznie.

Na początku zdarzają się częstsze krwawienia z macicy, sytuacja ta jednak stabilizuje się w ciągu trzech-sześciu miesięcy. Po dłuższym okresie jej stosowania krwawienie może ustać zupełnie.

Mirena jest wkładką hormonalną i sporadycznie może wywoływać objawy niepożądane: depresje, obrzęki, trądzik. Jednak ma w sumie zaskakująco nieliczne i niegroźne działania uboczne. Jest szczególnie polecana kobietom, które rodziły, mają bardzo obfite i bolesne miesiączki, a u których inne metody antykoncepcji nie są wskazane. To dobre rozwiązanie dla pacjentek chorych na padaczkę i cukrzycę.

Zastrzyki
Jeżeli kobieta jest pewna, że nie chce zajść w ciążę, może zastosować zastrzyki z progestagenem.

Zastrzyki hormonalne nie dopuszczają do owulacji. Zmieniają charakter śluzu szyjkowego, czyniąc go nieprzepuszczalnym dla plemników oraz wpływają na śluzówkę macicy, nie pozwalając na do zagnieżdżenie się zarodka. Dlatego przyjmowanie ich powoduje powstanie stanu niepłodności podobnego do tego, gdy kobieta jest w ciąży lub w początkowym okresie karmienia piersią. Ogromną zaletą metody jest jej skuteczność – wskaźnik Pearla wynosi ok.0,3, co oznacza, że na 100 kobiet stosujących zastrzyki przez pełnych dziesięć lat, możliwe są zaledwie 3 niepożądane ciąże.

Taka forma antykoncepcji to na pewno dobre rozwiązanie dla zapominalskich, bo zastrzyk przyjmuje się raz na trzy miesiące, ale należy pamiętać o jego przedłużonym działaniu – preparat może znajdować się w tkankach nawet dziewięć miesięcy po wstrzyknięciu. Dlatego z zasady zastrzyków nie poleca się kobietom, którym zależy na antykoncepcji tylko na czas jedynie kilku miesięcy.